گلچین زیباترین شعر در مورد اسم شراره

شعر در مورد اسم شراره

شعر در مورد اسم شراره ,شعر نو در باره اسم شراره,شعر درباره اسم شراره,شعر برای اسم شراره,شعری برای اسم شراره,شعر با اسم شراره,شعر درباره اسم شراره,شعر نو در باره اسم شراره,شعر در مورد اسم شراره

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد اسم شراره برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ می‌کنم

ﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﻮﻉ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻟﯽ ﺷﻨﺎﻭﺭﻡ

ﻭ شراره‌های ﺍﻧﺎﺭ ﺭﺍ شناخته‌ام …

شعر در مورد اسم شراره

نگاه کن

که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب می شود

چگونه سایه سیاه سرکشم اسیر دست آفتاب می شود

شعر نو در باره اسم شراره

نگاه کن

تمام هستی ام خراب می شود

شراره ای مرا به کام می کشد

مرا به اوج می برد

مرا به دام می کشد

شعر درباره اسم شراره

نگاه کن

تمام آسمان من پر از شهاب می شود

تو آمدی ز دورها و دورها

ز سرزمین عطرها و نورها

شعر برای اسم شراره

نشانده ای مرا کنون به زورقی

ز عاجها،ز ابرها، بلورها

مرا ببر امید دلنواز من

ببر به شهر شعر ها و شورها

به راه پر ستاره می کشانی ام

فراتر از ستاره  می نشانی ام

شعری برای اسم شراره

نگاه کن

من از ستاره سوختم

لبالب از ستارگان شب شدم

چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل

ستاره چین برکه های شب شدم

شعر با اسم شراره

چه دور بود پیش از این زمین ما

به این کبود غرفه های آسمان

کنون به گوش من دوباره  می رسد

صدای تو، صدای بال برفی فرشتگان

شعر درباره اسم شراره

نگاه کن

که من کجا رسیده ام

به کهکشان، به بیکران، به جاودان

کنون که آمدیم تا به اوجها

مرا بشوی با شراب موجها

شعر نو در باره اسم شراره

مرا بپیچ در حریر بوسه ات

مرا بخواه در شبان دیر پا

مرا دگر رها مکن

مرا از این ستاره ها جدا مکن

شعر در مورد اسم شراره

نگاه کن

که موم شب به راه ما

چگونه قطره قطره آب می شود 

شعر در مورد اسم شراره

صراحی سیاه دیدگان من

به لالای گرم تو

لبالب از شراب خواب می شود

به روی گاهواره های شعر من

شعر نو در باره اسم شراره

نگاه کن

تو می دمی

و آ فتاب می شود…

شعر درباره اسم شراره

خیره در چشمانت که می شوم

بوی خاک آفتاب خورده به مشامم می خورد.

گم می شوم در گندمزار

میان خوشه ها…

شعر برای اسم شراره

بال به بال شراره های سبز

در بیکران ها به پرواز در می آیم

چشمان تو چون تغییر مداوم ماده

هر روز پاره ای از رازش را می نماید

اما هرگز

تن به تسلیمی تمام نمی دهد

شعری برای اسم شراره

شادم که در شرار تو می سوزم

شادم که در خیال تو می گریم

شادم که بعد وصل تو باز اینسان

در عشق بی زوال تو می گریم

شعر با اسم شراره

پنداشتی که چون ز تو بگسستم

دیگر مرا خیال تو در سر نیست

اما چه گویمت که جز این آتش

بر جان من شراره دیگر نیست

شعر درباره اسم شراره

شبها چو در کناره نخلستان

کارون ز رنج خود به خروش آید

فریادهای حسرت من گویی

از موجهای خسته به گوش آید

شعر نو در باره اسم شراره

شب لحظه ای به ساحل او بنشین

تا رنج آشکار مرا بینی

شب لحظه ای به سایه خود بنگر

تا روح بی قرار مرا بینی

شعر در مورد اسم شراره

من با لبان سرد نسیم صبح

سر می کنم ترانه برای تو

من آن ستاره ام که درخشانم

هر شب در آسمان ِسرای تو

شعر در مورد اسم شراره

غم نیست گر کشیده حصاری سخت

بین من و تو پیکر صحراها

من آن کبوترم که به تنهایی

پر می کشم به پهنه دریاها

شعر نو در باره اسم شراره

شادم که همچو شاخه خشکی باز

در شعله های قهر تو می سوزم

گویی هنوز آن تن تبدارم

کز آفتاب شهر تو می سوزم

شعر درباره اسم شراره

در دل چگونه یاد تو می میرد

یاد تو یاد عشق نخستین است

یاد تو آن خزان دل انگیزی است

کو را هزار جلوه رنگین است

شعر برای اسم شراره

بگذار زاهدان سیه دامن

رسوای کوی و انجمنم خوانند

نام مرا به ننگ بیالایند

اینان که آفریده شیطانند

شعری برای اسم شراره

اما من آن شکوفه اندوهم

کز شاخه های یاد تو می رویم

شبها تو را بگوشه تنهایی

در یاد آشنای تو می جویم

شعر با اسم شراره

و ما

خواهیم رقصید

خواهیم گریست

تا آن لحظه که

به ترانه ای عاشقانه مبدل شویم

بر لبهای عاشقان

با من یکی شو

من شراره های عشق توام

شعر درباره اسم شراره

دست به دست مدعی شانه به شانه می روی

آه که با رقیب من جانب خانه می روی

بی خبر از کنار من ای نفس سپیده دم

گرم تر از شراره ی آه شبانه می روی

شعر نو در باره اسم شراره

من به زبان اشک خود می دهمت سلام و تو

بر سر آتش دلم همچو زبانه می روی

در نگه نیاز من موج امید ها تویی

وه که چه مست و بی خبر سوی کرانه می روی

شعر در مورد اسم شراره

گردش جام چشم تو هیچ به کام ما نشد

تا به مراد مدعی همچو زمانه می روی

حال که داستان من بهر تو شد فسانه ای

باز بگو به خواب خوش با چه فسانه می روی ؟

شعر در مورد اسم شراره

چگونه می شود که سرمای قلب منجمدش

به حرارت بی حدم

اجازه بروز نمی دهد

اما من

بیشتر و بیشتر

در شهدی جوشان گر می گیرم

و حس می کنم شراره هایم

افزوده می شوند و بالا می گیرند

شعر نو در باره اسم شراره

من مرغ آتشم

می سوزم از شراره این عشق سرکشم

شعر درباره اسم شراره

چون سوخت پیکرم

چون شعله های سرکش جانم فرو نشست

آنگاه باز از دل خاکستر

بار دگر تولد من

آغاز می شود

و من دوباره زندگیم را

آغاز می کنم

پر باز می کنم

پرواز می کنم

شعر برای اسم شراره

بی تو ای که در دل منی هنوز

داستان عشق من به ماجرا کشید

بی تو لحظه ها گذشت و روزها گذشت

بی تو کار خنده ها به گریه ها کشید

شعری برای اسم شراره

بی تو ، این دلی که با دل تو می تپید

وه که ناله کرد و ناله کرد و ناله کرد

بی تو ، بی تو دست سرنوشت کور من

اشک و خون به جای باده در پیاله کرد

شعر با اسم شراره

عمر من شبی سیاه و بی ستاره بود

دیدگان تو ، ستارگان او شدند

لحظه ای ز بام ابرها برآمدند

لحظه ای به کام ابرها فروشدند

شعر درباره اسم شراره

در فروغ این ستارگان بی دوام

روزگار شادی و غمم فرا رسید

آن ، به جز دمی نماند و این همیشه ماند

این ، همیشه ماند و آن به انتھا رسید

شعر نو در باره اسم شراره

آسمان حسود بود و چون بخت من

چون ستارگان چشم تو دمید و مرد

بی تو ، از لبان من ترانه ها گریخت

بی تو ، در نگاه من شراره ها فسرد

شعر در مورد اسم شراره

آری ای که در منی و با منی مدام

وه که دیگر امید دیدن تو نیست

تو گلی ، گل بھار جاودان من

زین سبب مرا هوای چیدن تو نیست

شعر در مورد اسم شراره

شراره می‌کشدم آتش از قلم در دست

بگو چگونه توان برد سوی دفتر دست؟

قلم که عود نبود آخر این چه خاصیتی است

که با نوشتن نامت شود معطر دست؟

شعر نو در باره اسم شراره

حدیث حسن تو را نور می برد بر دوش

شکوه نام تو را حور می‌برد بر دست

چنین به آب زدن، امتحان غیرت بود

و گرنه بود شما را به آب کوثر دست

شعر درباره اسم شراره

چو دست برد به تیغ، آسمانیان گفتند  :

به ذوالفقار مگر برده است حیدر دست؟

برای آن‌که بیفتد به کار یار، گره

طناب شد فلک و دشت سراسر دست

شعر برای اسم شراره

چو فتنه موج زد از هر کران و راهش بست

شد اسب، کشتی و آن دشت، بَحر و لنگر دست

برید باد دو دستی که با امید امان

به روز واقعه بردارد از برادر دست

شعری برای اسم شراره

فرشته گفت: بینداز دست و دوست بگیر

چنین معامله‌ای داده است کم‌تر دست

صنوبری ِ تو و سروی، به دست حاجت نیست

نزیبد آخر بر قامت صنوبر دست

شعر با اسم شراره

چو شیر، طعمه به دندان گرفت و دست افتاد

به حمل طعمه نیاید به کار، دیگر دست

گرفت تا که به دندان، ابوالفضایل مشک

به اتفاق به دندان گرفت لشکر دست

شعر درباره اسم شراره

هوای ماندن و بردن به خیمه، آبِ زلال

اگر نداشت، چه اندیشه داشت در سر، دست؟

مگر نیامدنِ دست از خجالت بود

که تر نشد لب اطفال خیل و شد تر، دست

شعر نو در باره اسم شراره

به خون چو جعفر طیار بال و پر می‌زد

شنیده بود: شود بال، روز محشر، دست

حکایت تو به ام‌البنین که خواهد گفت

وزین حدیث، چه حالی دهد به مادر دست؟

شعر در مورد اسم شراره

به همدلی، همه کس دست می‌دهد اول

فدای همت مردی که داد آخر دست

در آن سموم خزان آن‌قدر عجیب نبود

که از وجود گلی چون تو گشت پرپر دست

شعر در مورد اسم شراره

به پای‌بوس تو آیم به سر، به گوشه‌ی چشم

جواز طوف و زیارت دهد مرا گر دست

نه احتمال صبوری دهد پیاپی پای

نه افتخار زیارت دهد مکرر دست  

شعر نو در باره اسم شراره

به حکم شاه دل ای خواجه، خشت جان بگذار

ز پیک یار چه سرباز می‌زنی هر دست؟

به دوست هر چه دهد، اهل دل نگیرد باز

حریف عشق چنین می‌دهد به دلبر دست

شعر درباره اسم شراره

کنار امن کجا ، کشتی شکسته کجا

کجا گریزم از اینجا به پای بسته کجا

ز بام و در همه جا سنگ فتنه می بارد

کجا به در برمت ای دل شکسته کجا

شعر برای اسم شراره

فرو گذاشت دل آن بادبان که می افراشت

خیال بحر کجا این به گل نشسته کجا

چنین که هر قدمی همرهی فروافتاد

به منزلی رسد این کاروان خسته کجا

شعری برای اسم شراره

دلا حکایت خاکستر و شراره مپرس

به بادرفته کجا و چو برق جسته کجا

خوش آن زمان که سرم در پناه بال تو بود

کجا بجویمت ای طایر خجسته کجا

شعر با اسم شراره

چه عیش خوش ز دل پاره پاره می طلبی

نشاط نغمه کجا چنگ زه گسسته کجا

بپرس سایه ز مرغان آشیان بر باد

که می روند ازین باغ دسته دسته کجا

شعر درباره اسم شراره

شادم که در شرار تو میسوزم

شادم که در خیال تو میگریم

شادم که بعد وصل تو باز اینسان

در عشق بی زوال تو می گریم

شعر نو در باره اسم شراره

پنداشتی که چون ز تو بگسستم

دیگر مرا خیال تو

در سر نیست

اما چه گویمت که جز این آتش

بر جان من شراره دیگر نیست

شعر در مورد اسم شراره

شبها چو در کناره نخلستان

کارون ز رنج خود به خروش آید

فریادهای حسرت من گویی

از موجهای خسته به گوش آید

شعر در مورد اسم شراره

شب لحظه ای به ساحل او بنشین

تا رنج آشکار مرا بینی

شب لحظه ای به سایه خود بنگر

تا

روح بی قرار مرا بینی

شعر نو در باره اسم شراره

من با لبان سرد نسیم صبح

سر میکنم ترانه برای تو

من آن ستاره ام که درخشانم

هر شب در آسمان سرای تو

شعر درباره اسم شراره

غم نیست گر کشیده حصاری سخت

بین من و تو پیکر صحراها

من آن کبوترم که به تنهایی

پر میکشم به پهنه دریاها

شعر برای اسم شراره

شادم که همچو شاخه خشکی باز

در

شعله های قهر تو میسوزم

گویی هنوز آن تن تبدارم

کز آفتاب شهر تو میسوزم

در دل چگونه یاد تو میمیرد

شعری برای اسم شراره

یاد تو یاد عشق نخستین است

یاد تو آن خزان دل انگیز است

کو را هزار جلوه رنگین است

بگذار زاهدان سیه دامن

شعر با اسم شراره

رسوای کوی و انجمنم خوانند

نام مرا به ننگ بیالایند

اینان که آفریده شیطانند

اما من آن شکوفه اندوهم

کز شاخه های یاد تو میرویم

شبها ترا بگوشه تنهایی

در یاد آشنای تو می جویم

شعر درباره اسم شراره

آه ای زندگی منم که هنوز

با همه پوچی از تو لبریزم

نه به فکرم که رشته پاره کنم

نه بر آنم که از تو بگریزم

شعر نو در باره اسم شراره

همه ذرات جسم خاکی من

از تو ای شعر گرم در سوزند

آسمانهای صاف را مانند

که لبالب ز باده ی روزند

شعر در مورد اسم شراره

با هزاران جوانه میخواند

بوته نسترن سرود ترا

هر نسیمی که می وزد در باغ

می رساند به او درود ترا

شعر در مورد اسم شراره

من ترا در تو جستجو کردم

نه در آن خوابهای رویایی

در دو دست تو سخت کاویدم

پر شدم پر شدم ز زیبایی

شعر نو در باره اسم شراره

پر شدم از ترانه

های سیاه

پر شدم از ترانه های سپید

از هزاران شراره های نیاز

از هزاران جرقه های امید

شعر درباره اسم شراره

حیف از آن روزها که من با خشم

به تو چون دشمنی نظر کردم

پوچ پنداشتم فریب ترا

ز تو ماندم ترا هدر کردم

شعر برای اسم شراره

غافل از آنکه تو به جایی و من

همچو آبی روان که در گذرم

گمشده در

غبار شون زوال

ره تاریک مرگ می سپرم

شعری برای اسم شراره

آه ای زندگی من آینه ام

از تو چشمم پر از نگاه شود

ورنه گر مرگ بنگرد در من

روی آینه ام سیاه شود

شعر با اسم شراره

شراره ای مرا به کام می کشد

مرا به اوج می برد

مرا به دام میکشد

شعر نو در باره اسم شراره

دشتم فریب خورده ز هر ابر تیره ای

یا چوب خشک سوخته از هر شراره ای

شعر درباره اسم شراره

از شراره ی نگاهت

 دانستم

 که هرم کلامت را

 از کویر وام گرفته ای

شعر در مورد اسم شراره